«Μια καινούργια ιδέα μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα εάν κάποιος μπορεί να την εξηγήσει και να την επικοινωνήσει σε άλλους, πριν οι δεύτεροι την ανακαλύψουν οι ίδιοι. Ωστόσο το βασικό πλεονέκτημα της γλώσσας δεν είναι η επικοινωνία αλλά η αυτόματη παραγωγή της. Η γλώσσα είναι ένα «κόλπο» που επιτρέπει το μυαλό να αμφισβητεί τον εαυτό του, ένας μαγικός καθρέφτης που αποκαλύπτει στο μυαλό, τι αυτό σκέπτεται. Ένα χερούλι που μετατρέπει το μυαλό σε εργαλείο. Με μια γλιστερή λαβή, άσκοπη ενέργεια για την αναζήτηση της αυτογνωσίας και της αυτοκριτικής, η γλώσσα μπορεί να τιθασεύσει το μυαλό, κάνοντας το, ένα σιντριβάνι νέων ιδεών. Χωρίς την εγκεφαλική δομή της γλώσσας δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση, στην ίδια την δική μας νοητική δραστηριότητα. Και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τρόπο για να το κάνουμε. Εάν τα μυαλά μας δεν μπορούσαν να πουν ιστορίες, δεν θα μπορούσαμε συνειδητά να δημιουργήσουμε, αλλά μόνο κατά τύχη. Μέχρι να δαμάσουμε το μυαλό με ένα εργαλείο που θα οργανώνει τον εαυτό του, θα πρέπει να μάθουμε να εγκαταλείπουμε από μόνοι μας τις αβάσιμες ιστορίες που παράγουμε. Έχουμε ένα αδάμαστο μυαλό. Έχουμε εξυπνάδα χωρίς αυτή να είναι εργαλείο.»

Kevin Kelly, What Technology Wants

Αν μετρήσουμε τις ώρες της ημέρες που μιλάμε στον εαυτό μας, άλλοι ηχηρά, άλλοι νοερά θα εκπλαγούμε! Θα συνειδητοποιήσουμε ότι το άτομο με το οποίο επικοινωνούμε περισσότερο μέσα στην ημέρα είμαστε εμείς. Πραγματικά η γλώσσα είναι τρόπος επικοινωνίας είναι η αυτόματη παραγωγή ιδεών, εικόνων, συναισθημάτων, σκέψεων. Είναι ένας τρόπος να τις καταγράψουμε, να τις θυμόμαστε. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται αυτόματα, κανένας δεν μας έχει δώσει εγχειρίδιο χρήσης.

Οι πρόγονοι μας, με λιγότερο πολύπλοκες εικόνες, συναισθήματα, θέλω, χρησιμοποιούσαν αυτό το χάρισμα, γύρω από την φωτιά, όταν μιλούσαν με τις ώρες, επικοινωνώντας ιστορίες, από κυνήγια, πραγματικά ή φανταστικά! Εξερευνήσεις! Απίστευτα πράγματα που όμως μπορούσαν να είναι και πραγματικά. «Ζωγραφίζοντας» και «Καταγράφοντας» ένα φύλλο πορείας, δίνοντας κίνητρο στους γύρω τους, να πάνε μακρύτερα, να καταφέρουν περισσότερα, να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους μέσω του πως βιώνουν τον κόσμο γύρω τους.

Έτσι καταλήξαμε τις περισσότερες ώρες τις ημέρας να χρησιμοποιούμε αυτή την ικανότητα μας για αυτογνωσία ή αυτοκριτική, πολλές φορές «επιπλήττοντας» τον εαυτό μας, για άσχημες πράξεις, για πράξεις που δεν εκτελέσθηκαν όπως θα τις θέλαμε, για ότι δεν κάναμε! Το αποτέλεσμα!

Ζούμε μέσα σε μια φλυαρία, που μας συγκρατεί, δεν μας αφήνει να σκεφτούμε, να απλώσουμε την σκέψη μας, να ανακαλύψουμε και με την σειρά μας να μεταδώσουμε την γνώση μας στους γύρω μας. Αυτή η φλυαρία είναι ο περιορισμός της εξυπνάδας μας, είναι η πηγή της αμφισβήτησης, το μυστικό κομμάτι του εαυτού μας που δεν αποκαλύπτεται σε κανέναν πλήρως, δεν μπορεί να διαβαστεί, ή να κατανοηθεί από κανέναν, καταργώντας την χρησιμότητα της γλώσσας σαν μέσο επικοινωνίας, καταργώντας την χρησιμότητα της σαν μέσο γνώσης, κοινωνικοποίησης, ανάπτυξης.

Μια λύση είναι να δαμάσουμε το μυαλό μας να σταματήσει να φλυαρεί. Να οργανώσουμε τις σκέψεις μας, να τις καταγράψουμε και πάνω από όλα, να τις επικοινωνήσουμε. Να μετατρέψουμε αυτές τις σκέψεις σε εικόνες, να τις αναπαράγουμε, να τις κάνουμε σκάλα να φτάσουμε στα αστέρια.