Πολλοί στρέφουμε το βλέμμα μας προς το διάστημα, έχοντας την ανάγκη να βρούμε ένα νόημα στην ζωή, να βρούμε αφύπνιση, να λύσουμε τα προβλήματα μας, τα προβλήματα της Γης. Και όντως όταν βρισκόμαστε στο διάστημα βρίσκουμε την λύση, αλλά όχι με τον τρόπο που όλοι φανταζόμαστε. Δεν υπάρχουν εξωγήινοι με τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό, ιπτάμενοι δίσκοι και ανεξάντλητοι πόροι. Υπάρχουμε μόνο εμείς. Οι άνθρωποι.  Πάνω από τους μισούς αστροναύτες αναφέρουν ένα μοναδικό φαινόμενο. Η «Πανοραμική Εντύπωση»όπως έχει ονομαστεί από τους ψυχολόγους είναι η κατάσταση στην οποία περνάνε οι αστροναύτες όταν μπαίνουν στην κατάσταση πολλαπλών τροχιών γύρω από τον πλανήτη Γη. Είναι η συνειδητοποίηση, η έκσταση στην οποία μπαίνει ο ανθρώπινος νους όταν γίνεται μάρτυρας της Γης να ζωντανεύει, να αλλάζει, να κινείτε και αυτός να είναι μακριά, απλά παρατηρητής. Είναι η αίσθηση να βλέπεις τον ήλιο σε μαύρο φόντο και όχι στον καταγάλανο ουρανό. Είναι ο ενθουσιασμός να βλέπεις τα πεφταστέρια να περνούν κάτω από τα πόδια σου. Είναι η μαγεία των χρωμάτων της Aurora Borealis που σαν ζωντανός οργανισμός, αλλάζει και μεταμορφώνεται. Είναι η συνειδητοποίηση ότι τα σώματα μας, όπως και όλα το σώματα των ζωντανών οργανισμών πάνω στην Γη, όπως και η ίδια η Γη, προέρχονται από ένα αρχαίο γενεσιουργό αστέρι, είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό, είναι ένα. Είναι η διαπίστωση ότι αφού είμαστε ένα, εάν συμβεί κάτι στην Γή συμβαίνει και σε εμάς το αντίστροφο. Με λίγα λόγια είναι η κατανόηση ότι υπάρχει ανάγκη να συνειδητοποιούμε το τώρα, τον χώρο, και την δύναμη μας. Την επιτακτικότητα να παραμερίσουμε τα προβλήματα μας και να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας και την θέση του μέσα στον κόσμο. Μεταμορφωνόμαστε, ενθουσιαζόμαστε, πλημμυρίζουμε από συναισθήματα, ζούμε.